“ΔΙΚΑΙΩΝ ΨΥΧΑΙ ΕΝ ΧΕΙΡΙ ΘΕΟΥ”

Υπό αρχιμ. Ιακώβου Λιαρομμάτη

Ζήλος φλογερός, ιερή και διάπυρος φλόγα πίστεως, ουράνιος έρως έκαιε την εξαγνισμένην σου καρδιά.

Αγών ιερός και έντιμος, αδιάκοπος και ισόβιος μέχρι θανάτου. Αυταπάρνησις μέχρι αυτοθυσίας προς τον Ιησού.

Να τα συνθήματα της ζωής σου!

Τα ακαταπόνητα θεία κηρύγματά σου, τα αδιάκοπα και στοργικά κατηχητικά μαθήματα, αι μεσταί ζήλου και νοημάτων ομιλίαι, η ιερά εξομολόγησις, αι λειτουργικαί έρευναι, αι κανονικαί μελέται ήσαν τα καθημερινά σου εντρυφήματα.

Το ασυμβίβαστον με τους συμβιβασμούς, η αδιαλλαξία σου με τις υπαναχωρήσεις και η ακατάπαυστος μονομαχία με την αμαρτίαν υπήρξεν το ισόβιον αγωνιστήριόν σου.

Με μια ζωή σχεδόν αιωνόβιον, που ηλεκτρίζετο από την ιεράν και Θείαν αγάπην κι εξεσπούσε σε διάπυρον δράσιν, ιεράν και αγίαν , εγαλούχησες την Πατραϊκή κοινωνία. Χιλιάδες μικρών και μεγάλων, γυναικών και ανδρών , ασήμων και επισήμων, λαϊκών και κληρικών  δια των λόγων, της γραφίδος και της ζωής σου, ενουθετήθησαν. Δεν άφηνες, σεβάσμιε γέροντα, θέμα ανεξιχνίαστον , πτυχήν της ανθρώπινης ψυχής ανεξερεύνητον. Δεν σου έμεινε κοινωνική εκδήλωσι ανεξέλεγκτος. Των πάντων επελήφθης, άλλοτε μεν ως ερμηνευτής των Γραφών και των κανόνων, άλλοτε δε ως καθοδηγητής των πλανωμένων, ως συμπαραστάτης των πονούντων και των αγωνιζομένων. Πάντοτε δε ως θείος μυσταγωγός και στοργικός θεραπευτής πάντων, επολιτεύθης ως “σκοπός”. Προτιμούσες την θέσιν του στρατιώτου, ουδέποτε επεδίωξες αξιώματα, καίτοι σου ανήκον.

Η πυρφόρος  και αγία σου ψυχή δεν εγνώριζεν διάλειμμα και ανακούφισιν, ανάπαυλαν και ανάπαυσιν.

Η ζωή σου ολόκληρη σαν ιερό ολοκαύτωμα θείου ζήλου προσεφέρετο κάθε μέρα εις τον Σωτήρα σου Ιησούν.

Έζησες υποτεταγμένος “θυσία ζώσα και ευάρεστος” άνευ όρων και χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς αβαρίες και οικονομίες.

Μια ζωή ηρωϊσμού και αγιωσύνης. Ήρως και άγιος υπήρξες!

Και ιδού ο Ουράνιος εμπνευστής και λυτρωτής σου σ ευρήκε κάποτε, εν δράσει όμως,  και σε ανεβίβασεν εις τα ουράνια δώματά Του. Εκεί, αιώνια , σεβάσμιε γέροντα,  αναπαύεσαι από των κόπων τώρα, που σου εχάρισαν τον δίκαιον και αμάραντον της δόξης και της λαμπρότητος στέφανον. Εκεί συναγάλλεσαι μετά των εντίμων αγωνιστών.

Έφθασες όπου εποθούσες. “Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού”. Η μνήμη σου αιωνία!

(Σημ. Επικήδειος λόγος, όστις δεν εξεφωνήθη την ημέραν της κηδείας του).