Μια Πατερική Μορφή
Υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης Κυρού Ιεροθέου
Ανεξάλειπτος θα παραμένει εις την μνήμην όλων εκείνων, εις τους οποίους εδόθη η πολύτιμος ευκαιρία να γνωρίσουν και να παρακολουθήσουν εκ του πλησίον τον βίον και την διδασκαλίαν του αειμνήστου πατρός Αρχιμ Γερβασίου Παρασκευοπούλου.
Εγεννήθη το έτος 1877 εις Γρανίτσαν της Γορτυνίας και απεβίωσε εις ηλικίαν 87 ετών, το έτος 1964 εις Πάτρας.
Θεολόγος βαθυστόχαστος, νους διαυγής, φυσιογνωμία όντως πατερική, κληρικός σεμνός και ενάρετος. Πνευματικός εμπνευσμένος, συγκεντρών εις βαθμόν ύψιστον συλλύβδειν εν εαυτώ απάσας τας χριστιανικάς αρετάς, απετέλεσεν ο αείμνηστος πατήρ επίγειον άγγελον, ουράνιον άνθρωπον κατά γενικήν ομολογίαν όλων όσοι τον εγνώρισαν, όλων όσοι ήντλησαν από την διδασκαλίαν του, αλλά κυρίως από τον ενάρετον βίον του, διδάγματα δια μίαν αγίαν τω όντι ζωήν.
Αισθάνομαι βαθύτατα την αδυναμίαν μου να εξάρω προσηκόντως την προσωπικότητα του αγίου τούτου αοιδίμου πατρός. Παρηκολούθησα πολλάκις την τέλεσιν υπ αυτού της Θείας Λειτουργίας. Απετέλει αύτη πραγματικήν θείαν μυσταγωγίαν. Η προσήλωσίς του ήτο απόλυτος. Αι κινήσεις του σεμναί, πληρεις θείου δέους. Η εκφώνησης των ευχών, όντως αγγελική. Η περιβολή του σεμνότατη και ιεροπρεπής. Εντυπωσίαζε το εκκλησίασμα δια της όλης συμπεριφοράς του, μεταρσιών τούτο. Παρείχεν εντύπωσιν υπερκόσμιου όντος και ανύψωνε τας ψυχάς των πιστών εις σφαίρας ουρανίους. Ως Εξομολόγος εισέδυεν εις τα μύχια της ψυχής του εξομολογούμενου χριστιανού και παρείχεν εις αυτόν τα μέσα του εξαγνισμού. Με τον τρόπον με τον οποίον ενεφάνιζεν την ενοχήν και το βάρος της αμαρτίας, εδημιούργει εις τον πιστόν την βδελυγμίαν και τον αποτροπιασμόν και δια τας ελαφροτέρας θεωρουμένας παραβάσεις των εντολών του Θεού. Με το εγκώμιον της αρετής εδημιούργει εις τας ψυχάς των πιστών ακατανίκητον έλξιν και έφεσιν προς την αρετήν. Τον επλησίαζον δια εξομολόγησιν άνθρωποι πάσης τάξεως και ηλικίας. Η φήμη του είχεν εξέλθει και πέραν των ορίων της μονίμου περιοχής του. Η δράσις του όμως δεν περιωρίζετο εις τον θρησκευτικόν αυστηρώς τομέα. Εκτός των Κατηχητικών Σχολείων , εις τα οποία παρουσίασε πραγματικήν άνθησιν, επεξέτεινε την ευεργετικήν του δράσιν και εις τον κοινωνικό τομέα, ιδρύσας επαγγελματικήν Σχολήν, εις την οποίαν εξεμάνθανον την μοδιστικήν τέχνην ορφαναί, και άποροι νεάνιδες, εις τας οποίας με πατρικήν όντως στοργήν, εκτός του επαγγελματικού καταρτισμού των, ενέσπειρεν εις τας απαλάς ψυχάς των τον σπόρον των ευαγγελικών αληθειών και τας απέδιδεν εις την κοινωνίαν εφωδιασμένας με όλα εκείνα τα επαγγελματικά και ψυχικά εφόδια , δια να αποβούν υποδείγματα χριστιανών γυναικών.
Υπήρξεν ακάματος εργάτης της εκκλησίας του Χριστού, ην καθ’ υπερβολήν ηγάπησεν εξαντλών απάσας τας σωματικάς και ψυχικάς του δυνάμεις προς δόξαν του Θεού και σωτηρίαν των ψυχών.
Παρέμεινε καθόλον τον βίον του ταπεινός και σεμνός κληρικός, αποποιηθείς επιμόνους προσφοράς να δεχθεί το επισκοπικόν αξίωμα.
Ήλεγχεν μετά δριμύτητος την αμαρτίαν με προφητικήν παρρησίαν και εις τας πλέον υψηλάς θεωρουμένας κοινωνικάς τάξεις, μη δειλιών και προ των κατά κόσμον ισχυρών, μέχρι βαθμού ηρωικού.
Εγκωμιαστής της αρετής, παρείχεν εαυτόν αξιομίμητον παράδειγμα βίου αγίου.
Ανώτερος χρημάτων εν λιτότητι ασκητική και ακτημοσύνη αξιοζηλεύτω.
Συνελόντι ειπείν , ο άγιος πατήρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος απετέλεσεν αναμφισβητήτως μίαν ακτινοβόλον πατερικήν μορφήν, υπόδειγμα εναρέτου κληρικού, εις τον οποίον ο ευσεβής και πιστός του Κυρίου Λαός ησθάνετο απεριόριστόν σεβασμόν και αφοσίωσίν. Χαρακτηριστικό της αφοσιώσεως εις αυτόν του χριστεπώνυμου πληρώματος της περιοχής του, που θα παραμένει αλησμόνητον εις την μνήμη μας, είναι το γεγονός, που έλαβε χώρα, όταν κάποτε ετιμωρήθη διότι ήλεγξε και εστηλίτευσε την κακίαν αξιωματούχων της Εκκλησίας, ο ευσεβής λαός εν αυθορμήτω συναγερμώ επενέβη υπέρ του αγίου πατρός, τον οποίον κυριολεκτικώς ηυλαβείτο. Ο σεβασμός και η ευλάβεια των πιστών προς το πρόσωπο του αοιδίμου Γερβασίου Παρασκευοπούλου απετέλει οφείλημα προς αυτόν. Απετέλει χρέος και ωφειλήν προς τον άγιον πατέρα διότι ούτος καθόλην του τη ζωήν και μέχρι βαθέως γήρατος ηνάλωσεν όλας του τας σωματικάς και πνευματικάς δυνάμεις προς δόξαν Θεού, δια το καλόν της Εκκλησίας, δια την σωτηρίαν ψυχών. Προς τους μεγάλους εκήρυττεν ανελλιπώς κατά Κυριακήν και Τετάρτην. Προς τους εργατικούς ενήλικας την Κυριακήν το απόγευμα. Εκήρυττε μεχρι των τελευταίων ημερών του επιγείου βίου του εις βαθύτατον γήρας με πυκνότατον πάντοτε ακροατήριον.
Είχε κατορθώσει να μεταδίδη εις τους παρακολουθούντας την διδασκαλίαν του και την αγίαν ζωήν του, την ευσέβειαν και την αρετήν εν γένει. Οι μαθηταί του απέβησαν πραγματικοί Χριστιανοί, με έκδηλα χριστιανικά βιώματα. Ετέλει ο αοίδιμος πατήρ την Θείαν Λειτουργίαν καθ’ εκάστην Κυριακήν, Τετάρτην, Παρασκευήν και Σάββατον, καθ’ ας ημέρας και όλοι οι πιστοί μεταλάμβανον των Αχράντων Μυστηρίων. Το καθήκον της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης εις την εποχήν εκείνης της ενδείας ήσκησεν ο αοίδιμος εις ευρυτάτην έκτασιν. εφήρμοσεν καθ’ όλον τον μακρόν βίον του ζηλευτόν συνδυασμόν ορθοδοξίας και ορθοπραξίας.
Ο γράφων είχε την από του Θεού ευκαιρίαν να μαθητεύσει εξ απαλών ονύχων πλησίον του αγίου πατρός, λαβών εκ τούτου κατά θείαν Πρόνοιαν την κλήσιν και αποκτήσας την κλίσιν δια την αφιέρωσίν μου προς τον Θεόν και καθοδήγησίν μου εις την σπουδήν της Ιεράς Επιστήμης και την Ιερωσύνην. Δι’ όλα αυτά βαθυτάτην αισθάνομαι την ευγνωμοσύνην προς τον Ύψιστον και το ιερόν χρέος μου ίνα χαράξω τας πτωχάς ταύτας γραμμάς εις εγκώμιον του αειμνήστου αγίου πατρός Γερβασίου Παρασκευοπούλου, ούτινος αιωνία η μνήμη.
Μοναδικός τρόπος διαιωνίσεως της μνήμης του, έστω εκ μέρους μας η μίμησίς του
Δημοσιευθέν εις το περιοδικόν ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ Αρ. Φύλλου 206 Ιούνιος-Ιούλιος 1972
Τεύχος αφιερωμένο εις τη μνήμη του Αρχιμ. Γερβασίου Παρασκευοπούλου