Η Διαθήκη του

 

Η ιδιόγραφος διαθήκη μου ως Διευθυντού της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (Πρώην Κ.Σ.Θ. αγίου Δημητρίου).
Εις το υπερύμνητον όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος. Την πίστιν ταύτην ομολογών και διακηρύσσων χωρώ εις την σύνταξιν της Πνευματικής διαθήκης μου επί τω ονόματι του Σωτήρος μου και λυτρωτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Σήμερον, τη δεκάτη τρίτη (13) του μηνός Νοεμβρίου του 1958 έτους (Σημείωσις αντιγραφέως: Η διαθήκη αποτελείται εξ 7 φύλλων με 7 διαφορετικάς ημερομηνίας. Διετηρήθη η ημερομηνία του σημαντικωτέρου φύλλου και εγένετο συναγωγή του περιεχομένου των εις το παρόν) εν τω ιδιαιτέρω γραφείω μου κειμένω εν τοις διαμερίσμασι της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (Ιωνίας 47-49) ο κάτωθι υποσημειούμενος εν Ιερομονάχοις ελάχιστος Γερβάσιος Χαραλάμπους Παρασκευόπουλος, Αρχιμανδρίτης, συντάσσω την διαθήκην μου ως Διευθυντής της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών.
Απευθύνομαι εν πρώτοις εν παρακλήσει και ικεσία προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην και προσκυνητόν μου Δεσπότην κ.κ. Κωνσταντίνον. Απευθύνομαι προς την ιεράν Μονήν της μετανοίας μου. Απευθύνομαι προς άπαντα τα λίαν μου αγαπητά παιδία των Κατηχητικών Σχολείων και τους εν Χριστώ αδελφούς. Προς τα μέλη της Α.Σ.Π. προς τα μέλη του Κ.Ο.Ο.Π. Προς τα μέλη του Σ.Ο. Προς τους συμμοχθήσαντάς μοι εν τοις Κατηχητικοίς μας και τη λοιπή κατά Χριστόν Ιησούν ευαγγελική διακονία. Προς την περί το κατηχητικόν μας ιεράν σύναξιν του Θείου κηρύγματος. Προς πάντας, ους ίσμεν και ουκ ίσμεν, γνωστούς και αφανείς του έργου υποστηρικτάς, προς τας λανθανούσας χείρας και γραφίδας των ταπεινών μου λόγων και διδαγμάτων, προς όλους όσοι συνεμερίσθησαν μετ’ εμού τας θλίψεις και χαράς δια το έργον κατά την υπερτεσσαρακονταετή από της ιδρύσεως της Α.Σ.Π. ταύτην ιεράν διακονίαν. Προς εκείνους και εκείνας, όσοι δια το έργον τούτο εκακολογήθησαν, υβρίσθησαν ή χλευαστικώς «Γερβασιανοί» επεκλήθησαν, ωσεί το όνομα τούτο του μεγάλου ομολογητού και μάρτυρος, όπερ αναξίως εβάσταξον, να ήτο όνομα μανίας τινός ή εικών διεφθαρμένης τινός διδασκαλίας ή έργου. Προς όλους τούτους προς τας τιμίας μοι συνεργάτιδας εν τω έργω, προς τους καλούς μοι συνοδούς και συναντιλήπτορας. Τέλος, προς όλα τα παιδία άρρενα τε και θήλεα των Κατηχητικών μας Σχολείων, προς τας χρυσάς μου ελπίδας μέλλοντος αιωνίου, τα εκ των Κατηχητικών μας νηπιαγωγείων προερχόμενα παιδία.
2) Προς όλους αυτούς απευθυνόμενος βαθέως επιθυμών προ παντός άλλου να αποδώσω πάσι και ιδία τοις συνεργοίς μοι και φίλοις και ακροαταίς εν τη διακονία του Ευαγγελίου τας οφειλάς.
Οίδα γαρ και επιγινώσκω ότι πάσι τούτοις και τοις πάσιν οφειλέτης και μόνον οφειλέτης ειμί, ως δούλος του Ιησού μου και εργάτης ελάχιστος εν τη διακονία του Ευαγγελίου Του. Ναι επαναλαμβάνω, οφειλέτης ειμί πρωτίστως τοις καλοίς μοι παδίοις μαθηταίς και μαθήτριαις, ότι όχι όσον ώφειλον ηργάσθην δι’ αυτά προς καταρτισμόν αυτών εις την εν Χριστώ ζωήν. Οφειλέτης ειμί τοις συνεργοίς μου εν Κυρίω και βοηθοίς και παραστάταις εν τω έργω, ότι πολλάκις παρεπίκρανα και ελύπησα αυτούς έργω και λόγω. Οφειλέτης ειμί πάσι τοις την άφεσιν των εαυτών αμαρτιών εν τω εξομολογητηρίω δια της αθλιότητός μου αιτησαμένοις, ότι ουκ επεμελήθην των τραυμάτων των και της άλλης των χρείας, ως ο της παραβολής του Καλού Σαμαρείτου οδοιπόρος. Οφειλέτης ειμί ταις πισταίς γυναιξί, τιμίαις μοι αδελφαίς και διακόνοις του έργου, πολλάς των οποίων ουχί άπαξ ελύπησα, ουχί βεβαίως εκ προθέσεως, αλλ’ εξ αδικαιολογήτου απροσεξίας μου. Τέλος οφειλέτης ειμί και πάσι τοις οπωσδήποτε επ’εμέ σκανδαλισθείσιν, ότι ώφειλον ζην κατά Παύλον, εφ’ οσον μιμητής αυτού επεθύμουν να γίνω. Εξαιτούμαι λοιπόν συγγνώμην και συγχώρησιν παρ’ όλων εκείνων τους οποίους είτε ελύπησα, είτε επίκρανα καθ’ οιονδήποτε τρόπον. Τους λόγους δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω. Υπεύθυνος μόνον να ζητήσω ταπεινώς παρ’ ενός εκάστους εξ αυτών, όχι απλώς συγγνώμην, αλλά πραγματικώς και εν συντριβή καρδίας συγχώρησιν και επιεική κρίσιν, ίνα δια των ευχών αυτών τύχω Θείου ελέους.
Απαρχόμενος δε του κόσμου τούτου, ως οφειλέτης πάντων, παρακαλώ όλους, ίνα παραβλέποντες τας αδυναμίας μου, συγχωρήσωσι μοι, ως καγώ από μέσης καρδίας συνεχώρησα και συγχωρώ τοις εξ ανθρωπίνης αδυναμίας ή άλλης τινός αιτίας λυπήσασί με. Κατ’ουδενός ουδέν έχω ειμή οφειλήν.
3) Και ήδη εν φόβω Θεού και προς το συμφέρον το ψυχικόν των πνευματικών μου τέκνων και συνεργατών επιδιατάσσομαι:
Αφήνω διάδοχόν μου προς πλήρωσιν των σκοπών του έργου «την εν Χριστώ ειρήνην», την μόνην δυναμένην να συνέχη και συγκρατή το έργον, ως γνησίαν Χριστιανικήν κοινότητα της μιας αγίας Καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, ης μικρόν μέλος τυγχάνει η Α.Σ.Π.
Αφήνω επαναλαμβάνω διάδοχόν μου την «εν Κυρίω ειρήνην», την αμοιβαίαν υποχώρησιν των μελών και προ όλων την ζωοποιόν ταπείνωσιν, ης άνευ ουδέν έτερον θα δυνηθή να διατηρήση την πνευματικήν της Σχολής ζωήν. Ικετεύω δε τα μέλη της Σχολής δια την επίτευξιν και πραγμάτωσιν του προορισμού και της αποστολής αυτής να διατηρήσουν την ενότητα, δια της εν ταπεινώσει διακονίας των εν αυτή, ήτις αποτελεί και είναι η αρχή και το τέλος πάσης χριστιανικής τελειότητος και το πλήρωμα της εν Χριστώ ζωής. Ταύτην την κληρονομίαν απερχόμενος του κόσμου τούτου και αποχωριζόμενος από της αγάπης υμών καταλειπω και ως παρακαταθήκην εγχειρίζω και εμπιστεύομαι.
Δέομαι, ικευτεύω και παρακαλώ πάντας, όλους σας και όλας σας αντί μνημοσύνου, αντί καταθέσεων εις μνήμην, αντί ανθέων και άλλων ευγενών και αγίων εκδηλώσεων, να μνημονεύητε πάντοτε της τελευταίας μου ταύτης θελήσεως, ήτις έσται πάσιν υμίν και ευλογία και ευχή παρά της αναξιότητός μου, μισθός δε και έπαινος εν τη ημέρα Εκείνη, ην εύχομαι πάσιν υμίν ένδοξον και φαιδράν και φωτοφόρον, ης αξιωθείην και ο αμαρτωλός εγώ δια του -μερίμνη και φροντίδι όλων σας και ενός εκάστους χωριστά- διαιωνιζομένου Κατηχητικού Εκκλησιαστικού έργου και της ασήμου δια τους πολλούς εκκλησιαστικής Συνάξεώς μας.
4) Απευθύνομαι εν τοις καθεξής εις την προσφιλή μοι Γεν. Συνέλευσιν, το νόμιμον και κανονικόν διαχειριστήν και κυρίαρχον Σώμα της Α.Σ.Π. Πιστεύω ότι η Γενική Συνέλευσις δεν θα θελήση να παρίδη και την ιδικήν μου θέλησιν και τελευταίαν επιθυμίαν, ήτις ήτο και είναι , όπως η Α.Σ.Π. μείνη όπως όλοι την εποθήσαμεν και εις τούτο οι πάντες εκοπιάσαμεν.
Ναι: η τελευταία μου θέλησις είναι η Α.Σ.Π. να διατηρήση την αυθυπαρξίαν της παραμένουσα ως ίδρυμα ανεξάρτητον και ίδιον, μη δεχομένη συγχώνευσιν ή και συνύπαρξιν, έστω και μετά ομοειδούς τινός σωματείου και δι’αυτήν ταύτην την ιστορίαν της (από της 16 Απριλίου 1923 έτους ιδρύσεως των πρώτων Κατηχητικών Σχολείων ) αλλά και μάλιστα δια τον ειδικόν προορισμόν της, όστις υπήρξεν αλλά και είναι το έργον της κατά Χριστόν αγωγής και διαπλάσεως των μικρών παιδίων. Προς τούτο δύναται να αχθή εις την ίδρυσιν και επανασύστασιν νηπιαγωγείων, σχολών χειροτεχνίας, μελετητηρίων μαθητών και μαθητριών άμα δε και κατασκηνωτικών αποστολών, αρχομένων δια το έλαττον των 7 ετών παιδία από των μέσων Μαϊου και παρατεινομένων μέχρι τέλους Ιουνίου εκάστου έτους, δια δε τα μεγαλύτερα, κατά τα μέχρι σήμερον κρατούντα.
Εις τούτο σπουδαίως δύνανται να συμβάλλουν αι δύο παιδικαί εξοχαί της σχολής, του τε Προφήτου Ηλιού και της Αγίας Παρασκευής, κατάλληλοι η μεν δια τα άρρενα, η δε δια τα θήλεα.
Ελπίζω δε, αλλά και πιστεύω, ότι αν η προσφιλής μοι γενική Συνέλευσις, τηρήση την γραμμήν ταύτην, ου μόνον κατ’ουδέν θα υστερήση της μέχρι τούδε προσφερομένης κοινωφελούς εργασίας και ιεράς διακονίας, αλλ’ έτι μάλλον θα προαγάγη το έργον, περιοριζόμενον αυστηρώς εις την αναπλαστικήν του αποστολήν. Έχω δε την ελπίδα ότι η τελευταία μου αυτή θέλησις θα αποτελέση τα νέα θεμέλια του εκκλησιαστικού τούτου έργου.
Προς διασφάλισιν των του έργου σκοπών ορίζω όπως:
Α) η εκ δύο δωματίων ισόγειος αίθουσα, η την δυτικήν πλευράν κατέχουσα να χρησιμοποιήται ως αναγνωστήριον ή μελετητηριον των νέων και παιδίων, των αρρένων των μετά ζήλου προσκεκολλημένων εις το έργον ή και ως εσπερινόν μελετητήριον απόρων μαθητών, στερουμένων αιθούσης μελέτης, υπό την επίβλεψιν επιτροπής των ζηλωτών του έργου.
Β) Η μεγάλη αίθουσα του δευτέρου ορόφου (Σημείωσις: η ήδη αποτελούσα τον κυρίως Ναόν της Αγίας και Ελεήμονος Ταβιθάς καθαγιασθέντα υπό του Σεβασμιωτάτου Πατρός και Ποιμενάρχου ημών κ.κ. Κωνσταντίνου, ευεργέτου και προστάτου της Α.Σ.Π.) θέλει χρησιμοποιείται και ως αίθουσα ιερών κηρυγμάτων.
Ουδέποτε δε αίθουσα χρησιμοποιηθείσα ως αίθουσα συναγωγής θείων κηρυγμάτων (άτινα αυτά καθ’εαυτά αποτελούν ιερουργίαν κατά τον θείον Απόστολον) δύναται να εκτραπή του σκοπού αυτής. Ένοχος ενώπιον Κυρίου πας όστις βεβηλώσει την ιεράν ταύτην συναγωγήν και κοινήν ηγήσηται αυτήν.
Γ) η αίθουσα του τρίτου ορόφου, δι’ ους παρεμφερείς σκοπούς ήθελεν ορίσει το γυναικείον τμήμα της Α.Σ. ουδέποτε όμως δια κοινάς συνεδριάσεις ή συναντήσεις.
Δ) το παράρτημα- οίκημα Αγίου Ανδρέου Παπαφλέσσα 19 – ας μετατραπή εις εσπερινόν ή βραδυνόν μελετητήριον αρρένων παιδίων ή και ως νηπιαγωγείον, αν παύση λειτουργούν ως Κατηχητικόν.
5) Δηλώ τέλος – και η δήλωσις αύτη πλην της νομικής ισχύος της επιθυμώ να έχη και ισχύν κωδικέλλου – ότι πλην της εν τω κελλίω μου κλινοστρωμνής μου ουδέν έτερον και των εν τη Σχολή και τοις παραρτήμασι αυτής κέκτημαι.
6) και ήδη κατακλείων την παρούσαν μου εξαιτούμαι συγγνώμην και επιεική κρίσιν και συγχώρησιν παρά πάντων εκείνων, όσοι εδικαιούντο ιδιαιτέρας μνείας εν τη παρούση μου, η παράλειψις των ονομάτων , των οποίων προήλθεν, ίνα και πάλι μη σκανδαλίσω τους τυχόν παραλειπομένους.
Της δε προς πάντας και μάλιστα προς τους ιδίους κοινωνίας και ευποιίας μη επιλανθάνεσθε, ίνα μη ψυγή η αγάπη σας.
Χαίρετε εν Κυρίω αδελφοί και ειρηνεύετε εν εαυτοίς, ίνα χάριν έχητε.
Έγραψα ιδία χερί ενώπιον Κυρίου και υπέγραψα την θέλησίν μου ταύτην, ην καταλείπω ως κληρονομίαν τοις τιμιωτάτοις μοι αδελφοίς.
Και αύθις παρακαλών, ίνα μέμνησθέ μου δια την αγάπην εν ταις προς Κύριον προσευχαίς υμών έκαστος, υποσημειούμαι ταπεινώς κατασπαζόμενςο τους πάντας και πάσας εν φιλήματι αγίω.
Ο εν ελαχίστοις ελάχιστος αδελφός σας
Γερβάσιος Παρασκευόπουλος Ιερομόναχος