Θείες Λειτουργίες για τους εργαζομένους στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου

 

Ο Παπούλης έκανε Θείες Λειτουργίες στον Άγιο Δημήτριο για τους εργαζομένους και ξεκινούσε τρεις η ώρα τη νύχτα. Φοβόντουσαν να αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε τόσο πρωί. Κάποια μαθήτρια του παπούλη, που έμενε κοντά στο σπίτι της Φεβρωνίας σκέφθηκε το εξής: είπε στις άλλες κοπέλες ότι θα δέσει με σπάγγο το πόδι της και θα τον βγάλει έξω από το παράθυρο και όταν περάσετε για την εκκλησία τραβήξτε το σπάγγο να ξυπνήσω για να πάμε μαζί.

Άλλη μαθήτρια του παπούλη η Άννα Α. σηκωνόταν από το κρεββάτι της και δεν το έφτιαχνε για να νομίζουν ότι κοιμάται. όταν γύριζε στις 7 η ώρα το πρωί κουκουλωνόταν και η κυρία Μαρία, η μητέρα της, δεν έπαιρνε χαμπάρι ότι έλειπε και είχε πάει στην εκκλησία. Γινόντουσαν αυτά! (χαμογελά με ικανοποίηση και νοσταλγία…)

-Υπήρξαν και περιπέτειες! τότε οι δρόμοι ήσαν χωματόδρομοι. Πήγαιναν στον Άγιο Δημήτριο  στη Θεία Λειτουργία. Μα είχε τόση λάσπη ο δρόμος ώστε κόλλησαν  τα παπούτσια τους. Στη διασταύρωση των οδών Πόντου και Φαναρίου τους επιτέθηκαν σκυλιά. Τότε οι μαθήτριες του παπούλη άρχισαν να λένε τους χαιρετισμούς για να φύγουν, να πάνε στη Θεία Λειτουργία χωρίς να κινδυνέψουν. Αυτά μας είχε εμπνεύσει ο παπούλης με το Νόμο του Θεού, τη συχνή Θεία Μετάληψη.

Μαρτυρία

κας Νικολίτσας Χουρμπιλιάδου