Το ευαγγελικό και εκκλησιαστικό φρόνημα του π.Γερβασίου

Τι να πω; Την αγάπη που μας έδειχνε! Η αγάπη του παπούλη ήταν μεγάλη. Έβλεπε τα παιδιά και λαχταρούσε. Δευτέρα και Τρίτη που κάναμε χειροτεχνία περνούσε από όλο το τμήμα να δει τι φτιάχνουμε, πώς τους δείχνουμε.

-Να έχετε υπομονή, να δείχνετε στα παιδιά!

Η προσευχή του ήταν το «άφετε τα παιδία». Τι θα διδάξετε από τους αναβαθμούς; Μεγάλη ψύχωση με τους αναβαθμούς είχε και με τους εκκλησιαστικούς ύμνους. Μαρία μου, τι θα μάθετε να πείτε; Ήταν και μικρούλια τα παιδιά σε εμένα, δεν ήταν από τα μεγάλα. Πάντα τα είχε η Ελένη, η νύφη μου και τους έκανε και η κυρία Λιβιέρη και η Βασιλεία έφτιαχνε και αυτοσχέδια σκετς, αλλά δεν τα ήθελε (ο παπούλης). Μια φορά Χριστούγεννα είχε φτιάξει ένα, ότι περνούσαν γύφτισσες και χτυπούσαν την πόρτα και δεν άνοιγε ο κόσμος και ενώ χτυπούσε ο Κύριος δεν είχαν ανοίξει, ε και δεν του άρεσε του παπούλη – και να χτυπάνε λέει τα χαβάνια. Ήθελε κάτι μέσα από το εκκλησιαστικό . Μου λέει: – Τι θα μάθετε Μαρία; Παπούλη είναι μικρά, αλλά θα πάρω χωρία από την Αγία Γραφή « Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν» ή τον Ιωσήφ που τους είπε να φύγουν από την Αίγυπτο για να προστατέψουν τον Κύριο. Τέτοια ποθούσε η ψυχή του, αυτό τον επανάπαυε. Ήταν πολύ δεμένος με το εκκλησιαστικό!

Απόσπασμα από τη Συνέντευξη της  κ. Μαρίας Μάνου (Κατηχητοπαίδι, πνευματικό τέκνο  και εν συνεχεία Κατηχήτρια στα Κατηχητικά Σχολεία του πατρός Γερβασίου)