Το επικαιρότερον πρόβλημα…Έχομεν εξομολόγους;;;

Το ερώτημα τούτο ας αποτελέση την εισαγωγήν εις το επικαιρότερον των προβλημάτων, το οποίον πρώτος έθιξεν εν τω περιοδικω τούτω σεπτός Ιεράρχης (ο άγιος Αργολίδος) υπό τον τίτλον “Ποιμένες εξομολογείσθε;” την απορίαν αυτήν διατυπούμεν οχι αντιλέγοντες προς την ερώτησιν του εν λόγω Ιεράρχου – διότι τότε ουαί ημίν – αλλά δια να δώσωμεν αφορμάς προς ευρυτέραν εξέτασιν και μελέτην του όλου θέματος, του σωτηριωδεστάτου και λίαν επικαίρου τούτου ζητήματος, άνευ της κατανοήσεως του οποίου και ημας αναμένει ότι και τους Γαλιλαίους περί ων διαλαμβάνει το κατά Λουκάν άγιον Ευαγγέλιον, και του οποίου το νόημα συμπληρούται ως εξής “αλλ΄εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε” (Λουκ. 13,5).

Λοιπόν: έχομεν εξομολόγους, πληρούντας τους όρους του ΡΒ’ Κανόνος της Στ’ Οικουμενικής Αγίας Συνόδου; και’ ον “Δει…σκοπείν την της αμαρτίας ποιότητα και την του ημαρτηκότος προς επιστροφήν ετοιμότητα και ούτω κατάλληλον την θεραπείαν προσάγειν τω αρρωστήματι”; Δηλαδή, οι εξομολόγοι μας είναι εις θέσιν να διαγνώσωσι τα ψυχικά αρρωστήματα και εκείθεν να χωρίσουν προς τα της θεραπείας της ψυχής; Αληθώς: η τόλμη της αμαρτίας δεν εχαλινούται ειμή δια της τόλμης της εξομολογήσεως, δύνανται όμως οι εξομολόγοι μας, να συνδέουν την γενναίαν εξομολογουμένην ψυχήν με το Πνεύμα το Άγιον;

Και πάλιν, ανέγνωσαν και εμελέτησαν οι πνευματικοί ποτέ την προς Λητόιον Επίσκοπον, Κανονικήν επιστολήν Γρηγορίου του Νύσσης, καθ’ην “πολλής ούσης και εν τη ψυχική νόσω της των παθών ποικιλίας, αναγκαίως πολυειδής γενήσεται η θεραπευτική επιμέλεια, προς λόγον του πάθους ενεργούσα την ίασιν” ; Η -ώσπερ βλέπομεν πολλούς των εν απειρία του πρωτοπαθόντος μέρους, προστρίβοντας την νόσον δι’ων θεραπεύουσιν”, το οποίο σημαίνει : “καθώς βλεπομεν και πολλούς απείρους ιατρούς να αυξάνωσιν περισσότερον την ασθένειαν , παρά να ιατρεύωσι, με το να μη ηξεύρουν το μέρος που πάσχει”, ούτω βλέπομεν και ακούομεν ότι πολλοί πνευματικοί, αντί να θεραπεύσωσι και εξυγιάνωσι τους ψυχικώς ασθενούντας αδελφούς, δι’απειρίαν είτε δι’ άλλους λόγους, θανατώνουσι τους περοσερχομένους; περί τούτου μας διαβεβαιοί ο θείος Απόστολος Παύλος λέγων: “Δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί” (Α’ Κορ. 11,30)

Εξομολογητήριον π.Γερβασίου εις την Αναπλαστική Σχολή Πατρών

Ναι, αδελφοί και πατέρες, θανατώνομεν σωματικώς και ψυχικώς τους προς εξομολόγησιν ερχομένους, όταν δι’ απειρίαν ή δι’ άλλους –  τους γνωστούς εις ημάς λόγους – χαριζόμενοι, το επιεικέστατον παρέχομεν αυτοίς την άδειαν ίνα κοινωνήσωσι.

Απόσπασμα από το Βίβλιο του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου: “Επίκαιρα Προβλήματα”, 1962